Dinozor Müzik Grupları: The Beatles

Müzik tarihinin üzerinde en çok yazılıp çizilen, en çok tartışılan, en çok gönderme yapılan, en çok etkilenilen grubunu oluşturan dört isim: John, Paul, George ve Ringo. Popüler müziği böylesine kökten değiştirmiş başka bir gruba henüz rastlanmış değil. Her zaman kendi bildikleri yolda müzik yaptılar, müzik tarihinde pek çok öncülüğe imza attılar, sürekli bir arayış içerisinde müziklerini her zaman daha ileriye taşımaya çalıştılar. Kendilerinden sonra üretilecek olan pek çok müzik türüne ilham kaynağı olmalarının yanında, bu türlerin ilk örneklerini de verdiler. The Beatles, kendi döneminin o kadar ilerisinde bir müzik yapmış ki, bugün yeni yayımlanmış bir albüm hakkındaki eleştiri yazılarında bile halen en büyük referans noktası olmayı sürdürüyor. Ozzy Osbourne'un şu sözüne katılmamak ne mümkün: "The Beatles yeni bir albüm yaptığında geleceği dinlediğinizi bilirsiniz, o albüm müziğin nereye gideceğini gösterir; sadece bir önceki albümün devamı değildir." Herhalde böyle bir gruba Dinozor Müzik Grupları dosyamızın içinde yer vermemek olmazdı.

The Beatles'ın yaptıklarını bir iki paragrafa sığdırabilmek gerçekten de kolay değil. Rock and roll'u alıp onu başka bir şeye dönüştürdüler, çok orijinal ve heyecan verici bir müzik yarattılar. Kendi şarkılarını yazıp söyleyen grupların ilk örneğini verdiler. Başka hiçbir grupla kıyaslanamayacak bir yaratıcılık ve ustalıkla rock müziği, blues ve R&B temelli ilk örneklerinden çok daha farklı bir noktaya taşıdılar. Pek çok yeni kayıt tekniği keşfedip uyguladılar. Popüler müziği deneysellikle tanıştırdılar. Kısacası Rock müziğin seyrini tamamen değiştirdiler.

Bu yazıda The Beatles'ın kırdığı satış rekorlarından, alt üst ettiği listelerden, onları takip eden devasa hayran kitlesinden bahsetmeyeceğiz. Beatles müziğinin nasıl bir yönde seyretmiş olduğunu ve nerelere ulaştığını göreceğiz.

John Lennon'ın henüz çocuk denebilecek yaşta birkaç arkadaşıyla kurduğu bir grubu vardı. Adı The Quarrymen olan bu grup 6 Temmuz 1957'de yerel bir eğlencede sahne alıyordu. 15 yaşındaki Paul McCartneyde izleyiciler arasındaydı. Konserden sonra ortak bir arkadaşları aracılığıyla Lennon ve McCartney tanıştı. The Quarrymen üyelerinin hiçbiri gitar akort etmeyi bilmemesine karşın, Paul McCartney babasından bunu öğrenmişti. Ayrıca ezber yeteneği olmayan John Lennon’ın aksine pek çok rock and roll şarkısının sözlerini de biliyordu. Paul, bu özellikleri sayesinde The Quarrymen’in üyelerinden biriydi artık.

Okuluna Paul McCartney'le aynı otobüste gidip gelen George Harrison bir süre sonra Paul'un arkadaşı olmuştu. The Quarrymen nereye giderse George da onlarla birlikte geliyordu. John ve Paul bir süre sonra George'un kendi gitaristlerinden daha yetenekli olduğunu keşfetti ve George da grubun bir üyesi oldu. Amatör bir şekilde çalışmalarına devam eden grup 1960 yılına kadar pek çok üye değişikliği yaşadı. John'un okuldan arkadaşı olan Stuart Sutcliffe 1960 yılında grubun bas gitaristi oldu. Davulcuları da Pete Best idi. Bu dönemde grubun adı artık The Beatles olmuştu ve Liverpool'un çeşitli gece kulüplerinde çalıyorlardı. Bu arada iki yıllık bir Hamburg macerası da yaşadılar. Hatta Stuart Sutcliffe grup yerine kız arkadaşını seçerek Almanya'da kaldı. Stuart'ın gruptan ayrılması üzerine Paul bas gitara geçti.

Grubun 1962 yılında Liverpool Cavern Club'da verdiği bir konseri izleyen müzik dükkânı sahibi Brian Epstein gruba hayran kalarak Beatles'ın menajerliğini üstlendi. Bir albüm yapabilmek için o plak şirketi benim bu plak şirketi senin gezmeye başlamışlardı. Pek çok şirket onları reddediyordu, hatta Decca isimli plak şirketinin gerekçesi çok ilginçti. Decca, onları "Artık gitarlı grupların modası geçti" diyerek reddetmişti. EMI'a bağlı Parlophone Records'un başında bulunan George Martin ise The Beatles'taki ışığı gördü. Sonunda bir albüm yapabileceklerdi. Ancak George Martin grubun davulcusu Pete Best'in yeterli donanıma sahip olmadığını düşünüyordu. Böylece gruba davulcu olarak Ringo Starr katıldı ve efsanevi kadro bir araya gelmiş oldu.

Please Please Me: Vakit kaybetmeden stüdyoya giren Beatles ilk olarak Love Me Do'yu kaydetti. Hemen arkasından kaydedilen Please Please Me isimli 45'lik ise Beatles'ın 1 numaraya kadar yükselen ilk çalışması oldu. Bu ilk iki 45’likte bulunan 4 şarkıya ek olarak 13 saat içerisinde 10 şarkı daha kaydedildi ve ortaya Please Please Me albümü çıkmış oldu. Albüm, son derece dinamik ve çiğ bir sound'a sahipti. The Beatles bu albümle birlikte; ABD'nin siyahî R&B, Soul ve Motown tarzlarından Little Richard/Chuck Berry tarzı rock and roll'a, The Everly Brothers tipi vokal armonilerine kadar pek çok öğenin bileşiminden taptaze bir sound yaratmıştı.

With the Beatles: 1963 yılının Kasım ayının sonlarında The Beatles'ın ikinci albümü With the Beatles yayımlandı. Bu albüm Beatles müziğinin olgunlaşmaya başladığının da göstergesiydi. İlk albümlerine göre üzerinde daha çok çalışılmış olmasının da etkisiyle ilerleyen yıllarda rock müziğin çehresini değiştirecek olan Beatles'ın gelişiminin belirginleşmeye, yeni müzikal buluşların kendine yer bulmaya başladığı bir albümdü. Müzik eleştirmenlerinin de ilgisini çekmeye başlamışlardı. Kimisi Lennon ve McCartney için "1963 yılının üstün İngiliz bestecileri" diyor, kimisi de onları "Beethoven'dan bu yana en büyük besteciler" olarak tanımlıyordu.

1963 yılının sonunda Amerikalı bir radyo kanalı Beatles'ın I Want to Hold Your Hand isimli şarkısını ilk kez yayımlamıştı, bir süre sonra The Beatles çılgınlığı İngiltere'den sonra Amerika’yı da saracaktı.

A Hard Day's Night: Dönemin popüler müzisyenlerinin pek çoğunun yaptığı gibi The Beatles da bir film çekmeye karar verdi. Fakat film, müzisyenlerin rol aldığı diğer filmlerden kalitesiyle ayrılıyordu. Dönemin önemli sinema akımı Free Cinema içerisinde anılan A Hard Day's Night ciddi bir modern toplum eleştirisiydi; halen de klasikleşmiş bir film olarak hak ettiği değeri görmeye devam ediyor. Doğal olarak bu filmin bir de soundtrack'i vardı, o da A Hard Day's Night albümüydü.

Beatles, bu albümle birlikte, tamamen orijinal ve döneminin ötesinde bir iş çıkarmıştı. Gelip geçici bir grup olmadıklarını artık kanıtlamışlardı. Yarattıkları sound günden güne daha çok özgünleşiyordu. Albümdeki çınlayan gitarların, güçlü melodilerin, kendine özgü ve eğlenceli sound'un bir benzeri daha yoktu.

Beatles for Sale: The Beatles 1964'ün sonunda bir albüm daha yayımladı. Albümde yine çok iyi şarkılar yapmış olmalarına karşın biraz sıkılmış gibiydiler. Turneler, promosyon çalışmaları, sürekli yeni besteler yapmak ve bunları kaydetmek onları yormuştu. A Hard Day's Night'a göre daha durgun bir albümdü bu. Eski dinamizmlerinden pek eser kalmamıştı. Şarkı sözleri de daha önceki Beatles albümlerine göre karamsarlaşmıştı. Bunda John Lennon'ın Bob Dylan müziğiyle tanışmasının etkisi olduğu kadar grup üyelerinin mutsuzlaşmaya başlaması ve yoğun tempolarından dolayı yavaş yavaş bunalıma girmek üzere oluşları da etkiliydi. Albümün adında bile bir ironi hissediliyordu: The Beatles - Satılık.

Albümde o "sıkı" Beatles sound’undan uzaklaşılmış olsa da grubun söz yazarlığındaki gelişmeyi görmemek mümkün değildi. Bunun yanında albümle aynı tarihlerde piyasaya sürülmüş olan I Feel Fine 45'liği müzik dünyası için önemli bir yenilik de taşıyordu. Bu şarkının girişinde, daha sonra Jimi Hendrix ve pek çok rock müzisyeninin suyunu çıkartana kadar kullanacağı bir yöntem olan "feedback" müzik tarihinde ilk kez uygulanmıştı.

Help!: 1965 yılında, The Beatles ikinci filminin çekimlerine başladı. Bir tarîkat için kutsal sayılan bir yüzüğün kayboluşunun ardından bu yüzüğü televizyonda Ringo Starr’ın parmağında gören tarîkat üyelerinin grubun peşine düşmesini anlatan film çok eğlenceli bir komediydi. Ağustos ayında da bu filmin soundtrack’i olan Help! albümü yayımlandı.

Help!, Beatles'ın en arada kalmış döneminin en arada kalmış albümüydü. Bir sonraki albüme dair ipuçları içeriyor olsa da sound olarak bir önceki albüme de yakındı. Beatles üyeleri kendilerini geliştirmeye devam ediyordu. Ringo Starr, davul çalışında yeni stiller deniyordu, özellikle Ticket to Ride'da çok başarılıydı. George Harrison gitar tekniğini giderek geliştiriyordu ve pek çok müzisyeni gitar çalış tarzıyla etkilemeye başlamıştı bile. John Lennon Help! ve You've Got to Hide Your Love Away'a yazdığı sözlerle artık önemli bir söz yazarıydı. Paul McCartney ise melodi yazma kabiliyetini günden güne mükemmelleştiriyordu. Paul McCartney'in yazdığı meşhur Beatles şarkısı Yesterday'le birlikte ilk kez bir rock kaydına yaylı çalgılar dörtlüsü girmişti.

Help! albümüyle beraber müzik endüstrisinin belirlediği sınırların bir parça daha dışına çıkmış olan Beatles, bir sonraki albümünden itibaren adeta bir müzik devrimi başlatacaktı.Rubber Soul: 1965 yılının sonunda yayımlanan bu albümle birlikte Beatles artık tamamen olgunlaşmış bir müzik üretmeye başladı. Bu albüm rock müzik için bir kilometre taşıydı. İlk albümünü henüz iki yıl önce yayımlamış olan bir grubun, müziğini bir anda böylesine ileri bir noktaya taşımış olması inanılmazdı. Rubber Soul, müzikteki pek çok anlayışı değiştirdi. Bu albümde yine aşktan bahseden şarkılar bulunsa da bunların sözleri artık hiç basit değildi ve aşk dışındaki konular da Beatles şarkılarında ciddi bir şekilde yer bulmaya başlamıştı. Örneğin; John Lennon, Nowhere Man'de modern dünya insanının içinde bulunduğu acıklı durumu anlatıyordu. George Harrison sayesinde Norwegian Wood'la birlikte bir Hint çalgısı olan sitar popüler müzikte ilk kez kullanılmıştı. George bu albüme iki bestesiyle de katkıda bulunmuştu. Bestecilikte o da olgunlaşmıştı. Paul McCartney hem şarkı yazarı yönü hem de bas gitar çalışıyla her geçen gün çok daha önemli bir ikon haline geliyordu. Ringo Starr ise işin mutfağına daha çok girmeye başlamıştı. Rubber Soul albümü gelmiş geçmiş en iyi albümler listelerinin pek çoğunda ilk 10'da kendine mutlaka yer bulmaya devam ediyor.

Revolver: 1966 tarihli Revolver albümüyle birlikte The Beatles popüler müzikteki tüm kuralları yıktı ve yerine yenilerini koydu. Albümdeki ses deneyleri, bestecilik tarzı ve sözler tamamen yeni bir anlayışın ürünüydü. Bu albüm için kaydedilmeye başlanan ilk şarkı Tomorrow Never Knows, o zamana kadar Beatles'ın yaptığı en ayrıksı şarkı olmakla kalmayıp tüm popüler müzik dünyasının o güne kadarki en ilginç kaydı olma niteliğini de taşıyordu. Sözleri John Lennon tarafından "Tibet Ölüler Kitabı"ndan esinlenilerek yazılmış olan bu şarkı popüler müzik tarihinin ilk elektronik çalışmasıydı. Pek çok ses deneyi içermesinin yanında ilk sample kullanımı da bu şarkıdaydı. Bir Paul McCartney bestesi olan Eleanor Rigby adeta bir klasik müzik eseriydi. I'm Only Sleeping'de ise yine müzik tarihinde ilk kez olmak üzere tersten kayıt yöntemi uygulanmıştı. Şarkıdaki gitar solosu şarkının içine tersten yerleştirilmişti. Love You To, George Harrison ve Beatles'ın ilk Hint müziği denemesiydi. Bir çocuk şarkısı mı yoksa LSD etkisiyle üretilmiş bir uyuşturucu şarkısı mı olduğu halen tartışılan Yellow Submarine birkaç yıl sonra bir animasyon filmine de ilham kaynağı olacaktı. Albümle yakın tarihlerde piyasaya sürülmüş bir 45'lik olan Paperback Writer ise pek çok müzik eleştirmeni tarafından ilk heavy metal riff’ine sahip şarkı olarak görülüyor.

Revolver, psychedelic rock adı verilen müzik türünün de ilk ve en önemli örneklerinden biriydi. Bu albümle birlikte George Harrison'ın mistik yönü açığa çıkmış, John Lennon'ın hayal gücünün derinlikleri anlaşılmaya başlanmış, Paul McCartney'in de şarkı yazma yeteneği tartışılmaz bir noktaya gelmişti. Gelmiş geçmiş en iyi albümler listelerinde çoğunlukla bir numarada görmeye alıştığımız bu albüm halen günümüz müzisyenleri tarafından aşılmaya çalışılıyor.

Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band: Her ne kadar biraz önce Revolver'ın gelmiş geçmiş en iyi albümler listelerinde genelde bir numarada yer alıyor olduğunu belirtmiş olsak da bu listelerin bazıları bu payeyi 1967 tarihli Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band albümüne uygun görüyor.

İlk olarak, bu albümün kapağı çok farklıydı. Albüm kapağında Elvis'ten Karl Marx'a, İsa'dan Hitler'e, Anton Szander Lavey'den Edgar Allen Poe'ya, Bob Dylan'dan Laurel ve Hardy'ye, Oscar Wilde'dan Albert Einstein'a kadar pek çok ünlü ismin yüzleri cut-up adı verilen bir teknikle bir araya getirilmişti. Bu kapak adeta bir sanat eseriydi. Bunun dışında plak kapağının içerisinde çeşitli sticker'lar bulunmaktaydı ve müzik tarihinde ilk kez bir albümde yer alan şarkıların sözleri kapakta basılı halde bulunuyordu. Albüm kapağının bütün bu yenilikçi özelliklerine rağmen asıl önemli olan albümün içeriğiydi.

Sgt. Pepper pek çok müzik eleştirmeni tarafından müzik tarihinin ilk konsept albümü olarak görülüyor. Bu albümde The Beatles, Biber Çavuş’un Yalnız Kalpler Orkestrası adını verdiği hayali bir grup kurmuştu ve albümü bu hayali grubun verdiği bir konseri başlattığı tasarlanan Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band isimli şarkı açıyordu. The Beatles bu albümde sadece hayali bir grup kurmakla kalmamış, Lucy’den Rita’ya, Mr. Kite’tan Billy Shears’a kadar bir sürü hayali kişilik de yaratmıştı. Albümde yer alan bazı şarkılar bu kişilerin ağzından söyleniyor, bazı şarkılarda ise bu hayali kişilerin öyküleri anlatılıyordu.

Sgt. Pepper albümü Beatles'ın Revolver'la başlattığı deneyleri daha da ileri götürdü. Albüm psychedelic müzik, klasik müzik, rock and roll, modern sanat müziği, müzikhol tarzı gibi pek çok müzik türünden izler taşıyor, bunları ustaca bir araya getiriyordu. Hatta bazı şarkılarda Beatles'tan daha sonra ortaya çıkacak olan yeni müzik türlerinin ipuçları veriliyordu. Psychedelic rock'ın zirvesinde yer alan bu albüm progressive rock’ın temelini atıyor; en önemlisi de geniş kitleler ve sanat eleştirmenlerince popüler müziğin bir sanat olarak kabulünü sağlıyordu. Sgt. Pepper bir devrim yaratmış, bu albüm sayesinde rock müzik artık bir sanat dalı haline gelmişti.

Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band albümü 20. yüzyıl popüler müzik tarihi içerisinde en önemli dönüm noktası oldu. Revolver ile birlikte yerle bir olan kurallar bir daha dönmemek üzere müzik tarihinin derinliklerine gömülmüştü. Artık izlenecek bir kural yoktu, herkes her şeyi deneyebilirdi. Bu albümden daha "iyi" olduğu iddia edilebilecek Beatles albümleri olduğu doğrudur; fakat Sgt. Pepper'ın müzik tarihi açısından en "önemli" Beatles albümü olduğu gerçeği de karşımızda duruyor.

Magical Mystery Tour: The Beatles 1967 yılının sonlarında bu sefer tematik olmayan ama Sgt. Pepper'dan daha ağır bir "psychedelia" içeren Magical Mystery Tour albümünü yayımladı. Bu albüm tam bir "uçuş" albümüydü. İlk olarak Sgt. Pepper albümü için kaydedilmiş olan fakat sonradan iki adet A yüzüne sahip bir 45'lik olarak yayımlanan Penny Lane ve Strawberry Fields Forever şarkıları bu albümde yer alıyordu. Paul McCartney'in yazdığı Penny Lane, adını Liverpool'daki bir sokaktan alıyordu. Şarkıda Penny Lane'de olanlar anlatılıyor, Liverpool'da yaşayan insanların hayatlarındaki kimi zaman ilginç kimi zaman sıradan durumlar öyküleniyordu. John Lennon'ın yazdığı Strawberry Fields Forever da adını Liverpool'daki Strawberry Field isimli bir çocuk evinden almıştı. Ancak Strawberry Fields Forever, Penny Lane'in aksine felsefi sözler içeren ve John Lennon'ın iç dünyasını anlattığı mistik bir şarkıydı. 1965 yılından bu yana Lennon ve McCartney şarkılarındaki fark da zaten buydu. Lennon içe dönük, kendi hayatına dair şarkılar yazarken, McCartney genellikle gözlemlerine dayanan ve öyküler anlatan şarkılar yazmaktaydı. Müzikal olarak da Lennon'ın şarkıları daha gizemli ve karanlıkken, McCartney'inkiler daha neşeli, aydınlık ve parlaktı. Penny Lane/Strawberry Fields Forever 45'liği pek çok kişi tarafından rock tarihinin en önemli 45'liği sayılıyor.

White Album: 1968 yılının başında Beatles üyeleri Hindistan'da bir meditasyon merkezine gitti. 1968'in sonunda yayımlanan ve gerçek adı The Beatles olan; fakat bembeyaz bir kapağa sahip olduğu için Beyaz Albüm adıyla anılan albümdeki şarkıların çoğu orada yazıldı. Bu dönemde grup çatırdamaya da başlamıştı. Bütün üyelerinden yetenek fışkıran bir grubun içerisinde bu tip tatsızlıklar yaşanmaması zaten mümkün değildi. Bu arada grup içerisindeki müzisyenler gruptan bağımsız olarak farklı albüm projeleriyle de ilgilenmeye başlamıştı. Bazı şarkıların kaydında grubun bazı üyeleri yer almamıştı bile. Bu albüm, şarkıların bestelenişi ve kaydedilişi açısından dört ayrı müzisyenin solo şarkılarının bir araya getirilmiş hali gibiydi. Yine de özellikle prodüktör George Martin sayesinde albüm, bütünlüğünden bir şey kaybetmiş değildi. Bu aşamada grup üyeleri arasındaki sorunlar da çözülmüş gibi davranıldı; ama Beatles dağılmaya çok yakındı.

Tüm olumsuz koşullara rağmen White Album, Beatles'ın en önemli albümlerinden biriydi. Aslına bakılırsa rahatlıkla yayımlandığı zamandan 30 yıl öteye tarihlenebilecek bir albümdü bu. Hatta 80'li yıllardan itibaren gelişip, 90'ların sonuna doğru doruk noktasına ulaşan ve alternatif rock olarak adlandırılan müzik türünün ilk örneği bile sayılabilir. White Album, dönemine göre gerçekten çok farklı ve devrimciydi. Sgt. Pepper ile birlikte rock müziği bir sanata dönüştüren The Beatles, White Album'le yine rock müziğin gidişatını derinden etkiliyor, onu farklı bir yöne sürüklüyordu.

Yellow Submarine: 1969'un başında yayımlanan Yellow Submarine aslında tam olarak bir albüm bile sayılmayabilir. The Beatles'ın Yellow Submarine şarkısından esinlenilerek yaratılan animasyon filminin soundtrack'i olan bu albümün yarısı grubun prodüktörü olan George Martin'in enstrümantal bestelerinden oluşuyor, diğer yarısı ise Beatles'ın 1966 ile 1968 arasında kaydettiği iki tanesi yayımlanmış dört tanesi yayımlanmamış şarkısını içeriyordu.

Abbey Road: Beatles'ın en son kaydettiği albüm olan 1969 tarihli Abbey Road öncelikle kapağıyla çok meşhur. The Simpsons dizisinden Red Hot Chili Peppers'ın bir EP'sinin kapağına kadar pek çok yerde çeşitlemeleri kullanılmış olan bir kapak bu. Albümdeki müzik ise Beatles'ın en iyi işlerinden biri. O zamana kadar pek çok yeniliğe öncü olmuş bir grubun dağılma aşamasında bile daha ileri noktalara gidebiliyor olması gerçekten takdir edilesi bir durum. Albümde sert rock şarkılarından dünyanın en güzel vokal armonilerine, popüler müzikte ilk kez kullanılan Moog synthesizer'lardan birbirine incelikli bir şekilde bağlanmış kısacık şarkılara kadar pek çok güzel şey bulmak mümkün. Ayrıca John Lennon ve Paul McCartney bestelerinin yanında George Harrison'ın en tanınmış bestelerinden olan Something ve Here Comes the Sun da bu albümde yer alıyor.

Let It Be: Her ne kadar Abbey Road Beatles'ın kaydettiği son albüm olsa da grubun yayımlanan son stüdyo albümü Let It Be olmuş. Bu albümde müzik tarihinin ilk "unplugged" albümü olma projesiyle yola çıkılmış; fakat grup içerisindeki anlaşmazlıklardan dolayı proje rafa kaldırılmış. Albüm çöpe atıldıktan yaklaşık bir yıl kadar sonra Amerikalı meşhur prodüktör Phil Spector kayıtları yeniden elden geçirmiş ve albüm son Beatles albümü olarak müzik dükkânlarındaki yerini almış. Yine de bu durum Let It Be'nin müzik tarihinin en önemli albümlerinden biri olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Get Back'i, Across the Universe'ü, Let It Be'yi, I've Got a Feeling'i ve daha nicelerini içeren bir albüm ne kadar kötü olabilir ki?

10 Nisan 1970'de ise beklenen son gerçekleşiyor. The Beatles'ın dağıldığı Paul McCartney tarafından resmen açıklanıyor; ama The Beatles hala müzik tarihinin en önemli grubu olmayı sürdürüyor, günümüz müzisyenlerinin en büyük etkilenim kaynaklarından biri olmaya devam ediyor. Beatles'ın yayımladığı bu 13 stüdyo albümünden sonra gerek toplama albümler, gerek demo ve konser kayıtlarının olduğu albümler, gerekse yeniden miks edilmiş Beatles şarkılarını içeren albümler yayımlanmaya devam ediyor. Beatles severler de her bir Beatles kaydını yeniden dinlediğinde farklı bir şeyler keşfetmeye, bu kayıtlardan her seferinde farklı bir tat almaya ve onların yaptığı müziklerden etkilenmeye devam ediyor. Her yeni kuşak Beatles'ı yeniden keşfediyor, bu dört genç insanın müzikleri sanki bugün kaydedilmişçesine taptaze tınlamayı sürdürüyor. Dünya yok olana kadar da böyle devam edeceğe benziyor.